KIERUNKOWE ZADANIA Z ZAKRESU OCHRONY LASU

Ogólną ocenę stanu zdrowotnego lasów N-ctwa Dobieszyn, z uwzględnieniem istotnych czynników mających na to wpływ w poprzednich okresach gospodarczych, zawarto w części  I elaboratu (rozdz. 2.3.), a zagadnienia z tego zakresu z perspektywy okresu obowiązywania PUL III rewizji przedstawiono w części II („Analiza gospodarki przeszłej za lata 2000-2009"). Wyczerpujące natomiast informacje odnośnie stanu uszkodzenia drzewostanów, bazujące na danych z taksacji drzewostanów w ramach IV rewizji urządzeniowej, podano w części I elaboratu (rozdz. 5.5). Z kolei „Program Ochrony Przyrody" podaje opis tak istotnych czynników decydujących o jakości środowiska leśnego, jak stan czystości powietrza, stosunki wodne oraz szersze omówienie zagrożeń biotycznych, abiotycznych i antropogenicznych, a także zawiera kierunkowe wytyczne do organizacji i wykonywania prac oraz formułuje zadania, tak by chronić ekosystemy leśne i nieleśne oraz prezentować walory przyrodnicze społeczeństwu.

Powyższe źródła pozwalają miarodajnie stwierdzić, że stan zdrowotny lasów Nadleśnictwa Dobieszyn jest dobry, a do utrzymania właściwej higieny lasu i biologicznej jego odporność w najbliższym okresie wystarczą rutynowe czynności ochronne i gospodarcze przewidziane przez „Instrukcję Ochrony Lasu" oraz określone w Zarządzeniu Nr 11A DGLP z dnia 11 maja 1999 roku.

Podstawowe zadania w zakresie ochrony to:

1) w dziale hodowli:

• przestrzeganie regionalizacji przy produkcji materiału sadzeniowego, zawartej w „Programie zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew  leśnych w Polsce na lata 1991-2010" oraz ustaleń zawartych we własnym „Programie zachowania leśnych zasobów genowych oraz hodowli selekcyjnej drzew leśnych na lata 1991-2010";
• rewitalizacja mikoryz w szkółce, a głównie przy produkcji sadzonek przeznaczonych do odnowień na gruntach porolnych;
• na gruntach porolnych, wykorzystywanie samosiewów drzew i krzewów, jako bardziej odpornych na choroby grzybowe;
• na odnawianych powierzchniach, maksymalne wykorzystywanie mozaikowatości siedlisk leśnych, stwarzające możliwość wzbogacenia i urozmaicenia ekosystemów leśnych;
• na zalesianych gruntach porolnych przygotowywanie gleby pełną orką, celem skruszenia warstwy płużnej oraz napowietrzenia gleby;
• pozostawianie na gruntach odnawianych, występujących tam ewentualnie naturalnych oczek wodnych, bagienek oraz naturalnych cieków wodnych wraz z istniejącą tam roślinnością, jako ostoi życia biologicznego i ważnych elementów krajobrazu;
• preferowanie w czyszczeniach domieszek gatunków biocenotycznych.

2) w dziale użytkowania przedrębnego:

• stosowanie cięć selekcyjnych, zmierzających do nierównomiernego rozmieszczenia drzew dorodnych, tworząc tym samym strukturę przestrzenną drzewostanów, charakteryzującą się istnieniem biogrup drzew;
• w drzewostanach młodszych i średnich klas wieku prowadzenie cięć o charakterze selekcji pozytywnej, zaś w starszych cięć o charakterze trzebieży dolnej i cięć przekształceniowych;
• wywożenie z lasu na bieżąco drewna pochodzącego z cięć pielęgnacyjnych celem utrzymania właściwego stanu sanitarnego drzewostanów;
• nie usuwanie wszystkich drzew dziuplastych podczas prowadzonych cięć, bowiem są schronieniem i miejscem rozrodu pożytecznych ptaków leśnych;
• na powierzchniach zagrożonych występowaniem grzybów pasożytniczych smarowanie pni po ściętych drzewach preparatem „Pg IBL";
• w drzewostanach zdrowych, nie zagrożonych pożarem, występowaniem grzybów patogenicznych i szkodliwych owadów, pozostawianie drobnych gałęzi i posuszu jałowego w celu powstrzymania procesów degradacyjnych gleb leśnych i przyśpieszenia obiegu materii.

3) w dziale użytkowania rębnego:

• pozostawienie na etapie wykonawstwa, po wykonaniu zrębów zupełnych, około 5% drzew w formie grup i kęp, łącznie z warstwą podszytową, jako siedziby różnych organizmów roślinnych i zwierzęcych, decydujących o bogactwie i procesach samoregulacji w przyrodzie;
• unikanie wykonywania zrębów w okresie letnim, tj. w okresie rozrodu tzw. szkodników owadzich, ewentualnie wywożenie na bieżąco drewna wyrobionego latem;
• kształtowanie tzw. strefy ekotonowej o szerokości ok. 20-30 m na powierzchniach zrębowych, przy ważniejszych drogach publicznych oraz na granicy polno-leśnej.

4) w dziale czynności głównych, czysto ochronnych, przewidzianych instrukcją ochrony lasu:

• przestrzeganie zasady badania zapędraczenia gleby w szkółkach i na powierzchniach przeznaczonych do odnowień i zalesień;
• terminowe i staranne wykonywanie prac związanych z jesiennymi poszukiwaniami szkodników sosny;
• terminowe wykładanie pułapek tradycyjnych i feromonowych oraz staranne ich kontrolowanie;
• bieżące usuwanie części wydzielającego się posuszu, a szczególnie posuszu czynnego będącego swoistą wylęgarnią szkodników wtórnych;
• ograniczenie stosowania insektycydów tylko do tych drzewostanów, w których owady mogą spowodować szkody gospodarcze;- w sytuacjach pojawiającego się zagrożenia szybkie kontaktowanie się z ZOL.