Wydawca treści Wydawca treści

Lasy HCVF

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (High Conservation Value Forests) wyznaczone przez Nadleśnictwo Dobieszyn zgodnie ze standardami FSC® (SGS-FM/COC-011265) obejmują następujące kategorie obszarów:

HCVF 1– Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych, do których zaliczono:

HCVF 1.1. – Obszary chronione – fragmenty lasu specjalnie przeznaczonych do ochrony walorów przyrodniczych bez kompromisu z potrzebami gospodarki leśnej (głównie rezerwaty przyrody).

HCVF 1.2. – Ostoje zagrożonych i ginących gatunków – fragmenty lasu z populacjami gatunków zagrożonych wyginięciem (do tej kategorii zaliczono: ostoje bociana czarnego i orła bielika).

HCVF 2. – Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej – lasy odgrywającą znaczącą rolę w krajobrazie, objęte ochroną ostoi ptaków właściwych dla krajobrazu leśnego, desygnowane jako ostoje roślin ze względu na florę leśną.

HCVF 3. – Obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy (szczególnie obszary objęte inwentaryzacją siedlisk przyrodniczych wykonaną przez LP w 2007 r.).

HCVF 3.1. – Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące – lasy i inne ekosystemy rzadkie, objęte dyrektywą siedliskową (buczyny storczykowe, świetliste dąbrowy,  lasy zboczowe, bory, brzeziny i świerczyny bagienne).

HCVF 3.2. – Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy – lasy zagrożone w skali Europy lecz stosukowo pospolite w Polsce (grądy, buczyny, jedliny, łęgi, dolnoreglowe bory jodłowo-świerkowe).

HCVF 4. – Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych (głównie lasy glebochronne  i wodochronne spełniające kryteria lasów ochronnych).

HCVF 4.1. – Lasy wodochronne – źródliska rzek i potoków, lasy na obszarach wód podziemnych, lasy wzdłuż cieków wodnych, lasy zalewowe, lasy na terenach górskich i wyżynnych zapobiegające szybkiemu spływowi powierzchniowemu wód deszczowych, lasy na siedliskach wilgotnych i bagiennych.

HCVF 4.2. – Lasy glebochronne – lasy na wydmach śródlądowych, na stromych zboczach jarów, wąwozów i wzgórz, lasy na zboczach o dużym spadku (ponad 35 stopni).

HCVF 6. – Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności – lasy ważne ze względów kulturowych, przyrodniczych lub religijnych dla lokalnych społeczności.

„Sieć lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (tzw. HCVF) jest stale aktualizowana, monitorowana, weryfikowana i uzupełniana. Lokalne samorządy i organizacje społeczne mogą włączać się w proces identyfikacji i konsultowaniu zasięgu tych obszarów, w szczególności w odniesieniu do lasów kluczowych dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności. Pomocą i informacjami w tym zakresie służą wszystkie jednostki RDLP w Radomiu”

Mapa z zaznaczonymi lasami o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF) znajduje się w załączniku.

Informacja techniczna dotycząca mapy: Jest to mapa z obsługą warstw w formacie geopdf – aby móc włączać/wyłączać poszczególne warstwy, proszę pobrać mapę i otworzyć w Adobe Acrobat Reader DC). W lewym górnym narożniku mapy znajduje się menu z możliwością włączania/wyłączania poszczególnych kategorii.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Położenie Nadleśnictwa Dobieszyn

Położenie Nadleśnictwa Dobieszyn

Według podziału administracyjnego kraju, grunty nadleśnictwa  położone są w południowo-wschodniej części województwa mazowieckiego, na terenie czterech powiatów: grójeckiego, kozienickiego, białobrzeskiego i radomskiego, w  12  gminach: Białobrzegi, Głowaczów, Stromiec, Grabów n/Pilicą, Wyśmierzyce, Magnuszew, Warka, Radzanów, Jastrzębia, Jedlińsk, Stara Błotnica, Promna.
Granice nadleśnictwa wyznaczają  rzeki Wisła oraz jej dopływy: Pilica i Radomka.


Nadleśnictwo Dobieszyn jest jednym z 23 nadleśnictw Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. W obecnych granicach funkcjonuje od 1973 roku. W skład jego wchodzą trzy obręby urządzeniowe: Białobrzegi, Dobieszyn oraz Studzianki. Powierzchnia gruntów zarządzanych przez nadleśnictwo to 15251,26 ha w tym powierzchnia lasów to 14697,03 ha.


Według regionalizacji przyrodniczo-leśnej lasy Nadleśnictwa Dobieszyn położone są w krainach Mazowiecko-Podlaskiej (IV) i Małopolskiej (VI); w dzielnicach: Równiny Warszawsko-Kutnowskiej (IV.3) oraz Równiny Radomsko-Iłżeckiej (VI.3). Obszar terytorialnego zasięgu nie wykazuje dużego zróżnicowania pod względem fizjograficznym. Przeważa ukształtowanie terenu równinne z niewielką ilością wzniesień (teren pagórkowaty). Najwyżej położony teren (167 m n. p. m.) znajduje się w miejscowości Młodynie Górne w południowo-zachodniej części  obrębu Białobrzegi, a najniżej w dolinie rzeki Pilica (97 m n. p. m.), na północ od miejscowości Rozniszew w obrębie Dobieszyn.


Grunty nadleśnictwa poprzecinane są większymi i mniejszymi rzekami. Dodatkowo bezodpływowe obniżenia terenu, o nieprzepuszczalnym podłożu, przyczyniają się do powstawania obszarów podmokłych i bagiennych, gromadzących znaczne zasoby wody. Występują tu  bagna i torfowiska.