Asset Publisher
Zasoby leśne
Zasoby leśne Nadleśnictwa Dobieszyn tworzą rozmaite drzewostany: od ubogich borów sosnowych po podmokłe, żyzne olsy i lasy łęgowe. Średni wiek drzewostanów to 62 lat, a przeciętna zasobność drzewostanów wynosi 281 m²/ha. Siedliska borowe z dominującą sosną w niewielkim stopniu przeważają na terenie Nadleśnictwa.
Trzy typy siedliskowe lasu: las mieszany świeży (LMśw), bór mieszany świeży (BMśw) oraz bór świeży (Bśw), dominują w udziale powierzchniowym siedlisk leśnych w Nadleśnictwie Dobieszyn i stanowią razem ok. 83% udziału procentowego wszystkich siedlisk leśnych. Spośród innych jednostek typologicznych, do częściej spotykanych należą: las mieszany wilgotny (LMw), las świeży (Lśw) oraz ols (Ol).
Drzewostany nadleśnictwa charakteryzują się zróżnicowanym bogactwem gatunkowym – od ubogich jednogatunkowych po bardzo bogate, cztery – i więcej gatunkowe. Największe bogactwo gatunkowe występuje w obrębie Białobrzegi, a najmniejsze w obrębie Dobieszyn.
Udział powierzchni siedliskowych typów lasu w nadleśnictwie
wg grup żyzności:
- Siedliska borowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków iglastych, najczęściej sosen –96 7467, 64 ha, 52%,
- Siedliska lasowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków liściastych – 6859,74 ha, 48%,
wg stopni uwilgotnienia:
- Suche – 0,86 ha, 0,01 %,
- Świeże – 12486,76 ha, 87,16%,
- Wilgotne – 1351,71 ha, 9,43 %,
- Bagienne – 387,04 ha, 2, 70%.
- Zalewowe- 100,44 ha, 0,70%
Udział powierzchniowy gatunków lasotwórczych wg. gatunku panującego
Asset Publisher
Asset Publisher
Hodowla Lasu
Hodowla Lasu
(fot. Edyta Nowicka)
(fot: Grzegorz Drela)
Zasadniczym celem hodowlanym w gospodarstwie leśnym jest uzyskanie takich drzewostanów, które przy określonych warunkach przyrodniczo-leśnych zapewnią trwałość lasów, osiągnięcie zakładanego technicznego celu produkcji oraz spełnianie funkcji pozaprodukcyjnych.
Wymienione cele wyrażone są w postaci przyjętych gospodarczych typów drzewostanów. Wyznaczają one model docelowy drzewostanu, który powinien być osiągnięty w końcu cyklu produkcyjnego.
Podstawą do opracowania zadań gospodarczych z zakresu hodowli lasu były:
- „Zasady Hodowli Lasu" (Zarządzenie nr 99 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 24 grudnia 2002 r.),
- ustalenia I KTG i NTG,
- wytyczne w sprawie doskonalenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych zawarte w Zarządzeniu Nr 11A Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 11 maja 1999 r.,
- szczegółowe, określone w trakcie terenowych prac urządzeniowych i uzgodnione z nadleśnictwem wskazania gospodarcze, które opracowano kameralnie z uwzględnieniem planu cięć użytków rębnych.
Rozmiar prac z zakresu hodowli lasu
Pielęgnowanie gleby zaprojektowano na wszystkich powierzchniach dotyczących odnowienia lasu(oprócz dolesienia luk), zalesień gruntów porolnych oraz, w odpowiednim rozmiarze, w istniejących uprawach otwartych i podosłonowych, w których konieczność takiego zabiegu stwierdzono podczas prac taksacyjnych.
Do czyszczeń wczesnych przeznaczono powierzchnie odnowień i zalesień na powierzchni otwartej oraz pod osłoną ( na powierzchni zredukowanej), a także projektowanych odnowień na powierzchniach otwartych i pod osłoną. Nie kwalifikowano do nich jedynie powierzchni, które wypadną do wykonania pod koniec okresu gospodarczego tj. na drugich pasach manipulacyjnych i po drugim cięciu.
Czyszczenia późne przewidziano na odpowiednich powierzchniach w istniejących młodnikach łącznie z tymi, które ujęto w planie użytkowania przedrębnego. Czyszczenia późne zaprojektowano także w podrostach oraz w uprawach, które w drugiej części okresu gospodarczego osiągną status młodnika.
Melioracje agrotechniczne projektowano na wszystkich powierzchniach przewidzianych do odnowień i zalesień (za wyjątkiem przypadków, gdzie zabieg ten został już wykonany).
Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne w wykazie hodowli ujęto jednorazowo, jednak wykonywać należy je zgodnie z potrzebami pielęgnacyjnymi, nawet kilkukrotnie.
Do odnowień, a szczególnie poprawek, należy używać zdrowego, wyrośniętego, o wyraźnie wykształconym pędzie wierzchołkowym, materiału sadzeniowego.
Do uzupełnień należy używać głównie wielolatek, gwarantujących szybsze uzupełnienie powierzchni.
Źródłem materiału nasiennego są gospodarcze drzewostany nasienne (cz. I, rozdz. 4.9),
W odnowieniach i zalesieniach należy wykorzystywać, w miarę możliwości, istniejące podrosty i zadrzewienia oraz pozostawiać w stanie nienaruszonym, istniejące bagienka i naturalne oczka wodne.
Wskazane jest też, dla wzbogacenia różnorodności gatunkowej, wprowadzanie, tam gdzie to możliwe, gatunków nie występujących w gospodarczych typach drzewostanów, a dobrze czujących się na danych siedliskach. Dotyczy to także gatunków drzew owocowych i jagodowych, których owoce mogą być bazą pokarmową dla ptaków leśnych.