Asset Publisher
Ogólna charakterystyka nadleśnictwa
(fot. Arkadiusz Kurowski)
(fot. Arkadiusz Kurowski)
(fot. Arkadiusz Kurowski)
(fot. Arkadiusz Kurowski)
(fot. Arkadiusz Kurowski)
(fot. Arkadiusz Kurowski)
(fot. Arkadiusz Kurowski)
Nadleśnictwo Dobieszyn gospodaruje na ponad 15,3 tys. ha, z czego powierzchnia lasów stanowi 14,7 tys. ha. Lesistość obszaru zasięgu terytorialnego nadleśnictwa wynosi ok. 23,4%.
Zasięg terytorialny nadleśnictwa ograniczony jest z trzech stron rzekami: Wisłą, Pilicą i Radomką. Na terenie nadleśnictwa znajduje się cztery rezerwaty przyrody o łącznej powierzchni ponad 104,5 ha, obszary te charakteryzują się wieloma ciekawymi osobliwościami przyrodniczymi. Teren nadleśnictwa wyróżnia się zróżnicowaniem przyrodniczym oraz bogatą fauną i florą.
Nadleśnictwo Dobieszyn objęte jest zasięgami różnych wielkoprzestrzennych form ochrony przyrody: Obszar Chronionego Krajobrazu Dolina rzeki Pilicy i Drzewiczki, OZW „Łękawica” PLH140030, SOO „Dolina Dolnej Pilicy” PLH140016 oraz OSO „Dolina Pilicy” PLB140003, które chronią znajdujące się na ich terenie cenne siedliska przyrodnicze oraz gatunki zwierząt.
Pod względem siedliskowego typu lasu największą powierzchnię zajmują lasy mieszane świeże (LMśw) (33,5%), łączny udział siedlisk borowych na ternie nadleśnictwa wynosi 52%, w niewielkim stopniu przeważa nad siedliskami lasowymi. Gatunkiem dominującym w naszych lasach jest sosna. Dąb charakteryzuje się kilkukrotnie mniejszym udział. Pozostałe gatunki to brzoza i olsza, które zwiększają bioróżnorodność naszych lasów i nie mają dużego znaczenia gospodarczego. Szata roślinna ekosystemu leśnego to również krzewy i rośliny runa. Lasy Nadleśnictwa Dobieszyn stanowią także miejsce występowania wielu chronionych i cennych gatunków roślin, grzybów i zwierząt.
Lasy nadleśnictwa oprócz niewątpliwych atrakcji turystycznych są cennym narzędziem edukacji przyrodniczo-leśnej, która jest aktywnie prowadzona przez administrację lasów państwowych.
Asset Publisher
Asset Publisher
Hodowla Lasu
Hodowla Lasu
(fot. Edyta Nowicka)
(fot: Grzegorz Drela)
Zasadniczym celem hodowlanym w gospodarstwie leśnym jest uzyskanie takich drzewostanów, które przy określonych warunkach przyrodniczo-leśnych zapewnią trwałość lasów, osiągnięcie zakładanego technicznego celu produkcji oraz spełnianie funkcji pozaprodukcyjnych.
Wymienione cele wyrażone są w postaci przyjętych gospodarczych typów drzewostanów. Wyznaczają one model docelowy drzewostanu, który powinien być osiągnięty w końcu cyklu produkcyjnego.
Podstawą do opracowania zadań gospodarczych z zakresu hodowli lasu były:
- „Zasady Hodowli Lasu" (Zarządzenie nr 99 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 24 grudnia 2002 r.),
- ustalenia I KTG i NTG,
- wytyczne w sprawie doskonalenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych zawarte w Zarządzeniu Nr 11A Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 11 maja 1999 r.,
- szczegółowe, określone w trakcie terenowych prac urządzeniowych i uzgodnione z nadleśnictwem wskazania gospodarcze, które opracowano kameralnie z uwzględnieniem planu cięć użytków rębnych.
Rozmiar prac z zakresu hodowli lasu
Pielęgnowanie gleby zaprojektowano na wszystkich powierzchniach dotyczących odnowienia lasu(oprócz dolesienia luk), zalesień gruntów porolnych oraz, w odpowiednim rozmiarze, w istniejących uprawach otwartych i podosłonowych, w których konieczność takiego zabiegu stwierdzono podczas prac taksacyjnych.
Do czyszczeń wczesnych przeznaczono powierzchnie odnowień i zalesień na powierzchni otwartej oraz pod osłoną ( na powierzchni zredukowanej), a także projektowanych odnowień na powierzchniach otwartych i pod osłoną. Nie kwalifikowano do nich jedynie powierzchni, które wypadną do wykonania pod koniec okresu gospodarczego tj. na drugich pasach manipulacyjnych i po drugim cięciu.
Czyszczenia późne przewidziano na odpowiednich powierzchniach w istniejących młodnikach łącznie z tymi, które ujęto w planie użytkowania przedrębnego. Czyszczenia późne zaprojektowano także w podrostach oraz w uprawach, które w drugiej części okresu gospodarczego osiągną status młodnika.
Melioracje agrotechniczne projektowano na wszystkich powierzchniach przewidzianych do odnowień i zalesień (za wyjątkiem przypadków, gdzie zabieg ten został już wykonany).
Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne w wykazie hodowli ujęto jednorazowo, jednak wykonywać należy je zgodnie z potrzebami pielęgnacyjnymi, nawet kilkukrotnie.
Do odnowień, a szczególnie poprawek, należy używać zdrowego, wyrośniętego, o wyraźnie wykształconym pędzie wierzchołkowym, materiału sadzeniowego.
Do uzupełnień należy używać głównie wielolatek, gwarantujących szybsze uzupełnienie powierzchni.
Źródłem materiału nasiennego są gospodarcze drzewostany nasienne (cz. I, rozdz. 4.9),
W odnowieniach i zalesieniach należy wykorzystywać, w miarę możliwości, istniejące podrosty i zadrzewienia oraz pozostawiać w stanie nienaruszonym, istniejące bagienka i naturalne oczka wodne.
Wskazane jest też, dla wzbogacenia różnorodności gatunkowej, wprowadzanie, tam gdzie to możliwe, gatunków nie występujących w gospodarczych typach drzewostanów, a dobrze czujących się na danych siedliskach. Dotyczy to także gatunków drzew owocowych i jagodowych, których owoce mogą być bazą pokarmową dla ptaków leśnych.